Βάρυνε πολύ η καρδιά μας τούτο το θέρος.

Πιότερο κι από διαδηλώσεις συχνότερα ανταμώνουμε σε αποχωρισμούς και κοιμητήρια.

Θαρρείς και ολούθε γύρω μας κατασκήνωσε η απώλεια.

Πρώτος απέναντι, πέρασε ο Τάσος.

Μετά, δώσαμε τον Σπύρο

και στο τέλος,

ακροπατώντας αθόρυβα (μην τυχόν και μας ταράξει;)

αναχώρησε και ο Νικηφόρος.

 Χλωμές, κούφιες και κοινότοπες συνήθως,

οι λέξεις των αποχαιρετισμών

Τις περισσότερες φορές οι ομιλούντες ,

ενταφιάζουν μαζί με τους θανόντες και την μνήμη τους.

Όμως, άνθρωποι σαν τους δικούς μας, δεν χρειάστηκαν ποτέ τις έξωθεν μαρτυρίες. Έδωσαν, όσο και όπου μπορούσαν, χωρίς να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους ποτέ τίποτε.

Φτιαγμένοι και οι τρεις από εκείνη την ζηλευτή πάστα των παλιών κομμουνιστών που νιώθεις τυχερός αν συναντηθείς και πορευτείς μαζί τους.

Ο παθιασμένα αμετανόητος Κατής με το αρβανίτικο κεφάλι που σφίγγοντας τα δόντια ήρθε το βράδυ των δημοτικών για να δώσει, όπως πάντα, το παρών και να γευτεί όπως μας είπε, μια τζούρα νίκης.

Ο γαλήνιος Σπύρος, με την καρδιά πάντα ευρύχωρη στον κάθε κατατρεγμένο και τον βαθύ σεβασμό στον Άλλο και τις απόψεις του.

Ο πανταχού παρών και πάντα στην ώρα του, Νικηφόρος, που έκρυβε καλά πίσω από τα μουστάκια του όλη την πίκρα των διαψεύσεων, τη μοναχικότητα του ανέστιου και τη βαθιά του ευαισθησία για ανθρώπους και ζώα.

Εκκίνησαν από διαφορετικές αφετηρίες.

Ο Τάσος της Ανανέωσης, ο Σπύρος της Αυτονομίας και ο Νικηφόρος της Κομματικής ορθοδοξίας. Πορεύτηκαν μαζί μας τα τελευταία χρόνια σημαδεύοντας με την στάση τους την ΣΤάΣΗ μας.

Κι αν γράφονται τώρα τούτες οι γραμμές είναι γιατί στις εποχές που τα σημαντικά ανακατεύονται, πολτοποιούνται και χάνονται μαζί με τα ασήμαντα.

Στους καιρούς της ατελεύτητης αναξιοπρέπειας, οι έντιμοι και οι ελεύθεροι άνθρωποι δεν πρέπει να φεύγουν μέσα στη σιωπή.

Θα σας θυμόμαστε, σύντροφοι.

Σίμος Ρούσσος.

Τάσος Κατής

Ο Τάσος Κατής γεννήθηκε στη Βοιωτία. Στέλεχος του Ρήγα και του ΚΚΕ Εσωτερικού από τα 1969 μέχρι και τη διάλυσή του. Μέλος του Συλλόγου Νέων Χαλανδρίου «Κώστας Βάρναλης» και από τους πρωταγωνιστές στη δημιουργία του ραδιοσταθμού Κοκκινοσκουφίτσα στα FM. Υποψήφιος με την “αντίΣΤαΣΗ στο Χαλάνδρι” στις Δημοτικές Εκλογές 1998 και 2002, καθώς και στις πρόσφατες του 2006 με την “αντίΣΤαΣΗ με τους Πολίτες”

Νικηφόρος Κάτσαρος

Ο Νικηφόρος Κάτσαρος γεννήθηκε στην Ήπειρο. Μέλος του ΚΚΕ από την δικτατορία αποχώρησε διαφωνώντας με την κυβέρνηση Τζανεττάκη το 1989.Από τα ιδρυτικά μέλη της αυτόνομης αριστερής συσπείρωσης Χαλανδρίου και της ΣΤάΣΗΣ .Υποψήφιος της αντίΣΤαΣΗΣ στο Χαλάνδρι στις δημοτικές εκλογές του 1998 και του 2002. Διακρίνεται στο μέσο σε φωτογραφία από κινητοποίηση κατοίκων για το οικόπεδο της πυροσβεστικής στην Ριζάρειο.

Ο Σπύρος Προβατάς μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Υπήρξε προδικτατορικά δραστήριο μέλος του Μορφωτικού Συλλόγου Νέων Χαλανδρίου, ενώ συμμετείχε ενεργά στον Μάη του 68.Από τα ιδρυτικά μέλη του Δικτύου και υποψήφιος της αντίΣΤαΣΗΣ στο Χαλάνδρι στις δημοτικές εκλογές του 1998 και του 2002. Τον βλέπουμε στο μέσο της φωτογραφίας από εκδήλωση της ΣΤάΣΗΣ για τον Μορφωτικό Σύλλογο Νέων Χαλανδρίου.

Στις 2 Ιουλίου 2007 έφυγε από τη ζωή ο Τάσος Κατής. Το παρακάτω είναι σημείωμα που συνέταξε ο Αλέκος Βαρβέρης αντί βιογραφικού και δημοσιεύθηκε στην “Εποχή” της Κυριακής:

Πίστη δικαίου,

αδιαμεσολάβητη από μηχανισμούς και φτιαξίματα.

Αντικριστός χορός στην Καταιγίδα.

Η ιδιοτροπία της μάχης.

Η Αισιοδοξία. Αν κάτι είναι σωστό μπορεί να γίνει.

Αυτός μπορούσε.

Μεταπολίτευση. Εντεταγμένος στο ΚΚΕ εσωτερικού.

Μάστορας ήχου. Στήνει τις πρώτες ζωντανές συναυλίες.

Η πρώτη γιά το ΕΑΜ. ΕΑΜ ως το τέλος.

Δεκαετία ‘80. Έξω και μέσα στα σχήματα της Αριστεράς. Ασχημάτιστος. Διαχρονικός.

Σεβάστηκε αυτό που ήξερε και ταυτόχρονα εκδήλωσε ένα πνέυμα, αυτό των ταυτόχρονων εκκινήσεων.

Κουλτούρα που σε παρασέρνει.

Βαθιά της υπαίθρου ελευθερία και της πόλης ευαισθησία.

Βηματοδότης.

Ο Τάσος της αμφισβήτησης, της βούλησης, της επικίνδυνης συλλογικότητας.

Το πρόσωπό της.

Δευτέρα 2 Ιούλη 2007, μόλις βραδιάζει.

Ο Τάσος ξεμακραίνει από την παρέα. Παίρνει θέση.

Οι φίλοι αδυνατούν να τον ξεχάσουν και είναι περήφανος γι αυτό.

Έχει κερδίσει.

5 Ιουλίου 2007 ξημερώματα Α.Β.

Υ.Γ. Συγχωρέστε με γιά το αποτέλεσμα. Πιθανόν δεν ανταποκρίθηκα στην υποχρέωση του «σημειώματος». Έζησα μονάχα το δικαίωμα στο Θρήνο.

Αλέκος Βαρβέρης

«Ούτε ο Δανειολήπτης, ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία, έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας». Από το «Υπόδειγμα Νομικής Γνωμοδότησης» που το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους υποχρεούται να αποστείλει στους δανειστές της χώρας και επισυνάπτεται στη «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης».

Για την αντίΣΤαΣΗ με τους Πολίτες του Χαλανδρίου και την ΣΤαΣΗ μας.

Από τον Οκτώβρη του '94 ως σήμερα, η ΣΤάΣΗ στο Χαλάνδρι μετρά ήδη 25 φύλλα και 20 χρόνια μαχητικής και ανεξάρτητης παρέμβασης στα τεκταινόμενα της πόλης μας και όχι μόνο... Από την εφημερίδα «ΣΤΡΟΦΗ» των χρόνων 1980-82, στην «Ακροβασία στο Χαλάνδρι» του 1985-1991 και αργότερα στην ΣΤάΣΗ συναντήθηκαν άνθρωποι με παρελθόν, παρόν και μέλλον στη διεκδίκηση μιας άλλης πόλης και μιας άλλης κοινωνίας. Σε αυτά τα χρόνια αλλάξαμε ονόματα, αλλά όχι και μυαλά, χάσαμε παλιούς και κερδίσαμε νέους φίλους προσπαθώντας να συναντηθούμε με όσους αρνήθηκαν την ιδιώτευση, την ενσωμάτωση και την συναλλαγή με τις ποικιλώνυμες εξουσίες. Αριστεροί που όπως λέγαμε και στο πρώτο φύλλο  προσπαθήσαμε, και σε μεγάλο βαθμό καταφέραμε, να βρεθούμε εκεί που δημιουργούνται τα γεγονότα ξεσκεπάζοντας τους αρνητικούς πρωταγωνιστές τους. Στις επιτροπές αγώνα ενάντια στα μεγάλα έργα και την ολυμπιάδα, στις γειτονιές του Πεύκο- Πολίτη και του Συνοικισμού, στην υπεράσπιση της ρεματιάς και των ελεύθερων χώρων, στο εργοστάσιο Δουζένη και την πλατεία, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να χρεώσει στην ΣΤάΣΗ απουσία ή αδιαφορία στα θέματα που καθορίζουν την πορεία της πόλης μας.

Η δημιουργία της δημοτικής συνεργασίας αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου,   το 2006,   αποτέλεσε ένα καθοριστικό βήμα ενοποιώντας τις δυνάμεις των δημοτικών κινήσεων της αντίΣΤαΣΗΣ και των Πολιτών Χαλανδρίου και συνεχίζει να αποτελεί ένα πρωτότυπο πείραμα. Σε αυτήν συμμετέχουν ισότιμα ανένταχτοι αριστεροί, μέλη του  ΣΥΡΙΖΑ, της   ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του σχεδίου Β, των Οικολόγων Πρασίνων, όσο και πολίτες που αμφισβητούν συνολικά το σημερινό πολιτικό σύστημα, κινούνται στον χώρο του  άκυρου- λευκού και επιλέγουν την  αποκλειστικά  κινηματική  δράση.

Εκτός από το μοναδικό εύρος των δυνάμεων που την στηρίζουν χαρακτηρίζεται κυρίως για το γεγονός ότι η διαμόρφωση των θέσεων και των πρακτικών της δεν υπαγορεύεται από τα όποια κομματικά επιτελεία. Αντίθετα είναι το αποτέλεσμα ενός ισότιμου, επίπονου μερικές φορές, αλλά πάντα συνθετικού και δημοκρατικού διαλόγου όλων όσοι συμμετέχουν στην καθημερινή της    δραστηριότητα.

Άλλωστε δεν θεωρούμε τη συμμετοχή και το διάλογο διαδικαστικό ζήτημα, ούτε βέβαια τα επικαλούμαστε κάθε τέσσερα χρόνια σαν άλλοθι για την εφαρμογή προειλημμένων αποφάσεων. Στη σημερινή δημοτική παράταξη συναντήθηκαν άνθρωποι με παρελθόν, παρόν και ελπίζουμε με μέλλον στη διεκδίκηση μιας άλλης πόλης και μιας άλλης κοινωνίας.

Όλα αυτά τα χρόνια, προσπαθήσαμε ώστε η δημοτική μας παράταξη να μην μοιάζει με εκείνες που εμφανίζονται μόνο σε κάθε προεκλογική περίοδο για να εξαφανιστούν αμέσως μετά, ούτε να παραπέμπει σε όσους αντιλαμβάνονται την πολιτική ως διαδικασία δημοσίων σχέσεων ή προσοδοφόρο επάγγελμα. Δεν εμφανιζόμαστε ως σωτήρες, επαιτώντας παράλληλα για κάποιο κομματικό χρίσμα, ούτε επιθυμούμε η δράση μας να εξαρτάται από την πορεία εσωκομματικών τριβών, προσωπικών στρατηγικών ή και αθέμιτων συναλλαγών.

Συμμέτοχοι, και όχι απλοί συμπαραστάτες ή επίδοξοι διαχειριστές, προσπαθήσαμε να φέρουμε τη φωνή των κατοίκων στο δημοτικό συμβούλιο, να ενημερώσουμε τους συμπολίτες μας για τα σχέδια της διοίκησης, να ασκήσουμε τεκμηριωμένη κριτική  και αντιπροτάσεις για τα ουσιαστικά ζητήματα της πόλης (αναθεώρηση του γενικού πολεοδομικού, προϋπολογισμοί, δημοτικά τέλη, κοινωνική πολιτική, διαχείριση απορριμμάτων, επιχειρησιακό σχέδιο του δήμου, ένταξη  Πεύκου Πολίτη στο σχέδιο πόλης, προστασία της Ρεματιάς, ενάντια στην επέκταση των  μπαρ  στο κέντρο, για τα παράνομα προστεγάσματα των καταστημάτων, για την ανάπλαση της κεντρικής πλατείας, ενάντια στην ελεγχόμενη στάθμευση, για την υπόθεση μετεγκατάστασης των  Ρομά κ.α.).

Χωρίς να περιοριστούμε σε αυτά προσπαθήσαμε να συμβάλλουμε σε αρκετά από όσα έγιναν γύρω μας τα τελευταία χρόνια. Βρεθήκαμε δίπλα στους μετανάστες για την αντιμετώπιση των ρατσιστικών επιθέσεων, ενάντια στις φασιστικές προκλήσεις, με τη μαθητική νεολαία ενάντια στην εκπαιδευτική απορρύθμιση, στην μάχη για τις ελεύθερες παραλίες στο Ελληνικό, στις κινητοποιήσεις  τις λαϊκές συνελεύσεις  και τις «πλατείες» ενάντια στο μνημόνιο, μαζί με το «στόλο της ελευθερίας» προς τη δοκιμαζόμενη Γάζα.

Παράλληλα με το χώρο διαλόγου και πολιτισμού «Αβέρωφ 7α» προσπαθήσαμε να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός ανοιχτού χώρου ελεύθερης έκφρασης και προβληματισμού που ούτως ή άλλως απουσιάζει από την πόλη. Στις περισσότερες από 100 εκδηλώσεις, συζητήσεις και προβολές ταινιών, που έχουν πραγματοποιηθεί από τον Φλεβάρη του 2007 μέχρι σήμερα, ανταλλάξαμε ιδέες, ενημερωθήκαμε για ζητήματα της πόλης και της επικαιρότητας, διασκεδάσαμε.

Μετά το ξέσπασμα της κρίσης συμβάλλαμε αποφασιστικά στην δημιουργία πολυποίκιλων δομών αλληλεγγύης στην πόλη, αφού σε αυτές συμμετέχουν ενεργά αρκετά από τα μέλη της παράταξής μας.

Η πρωτοβουλία αλληλεγγύης «μαζί να τα φάμε» με τους δεκάδες εθελοντές, την  αμεσοδημοκρατική λειτουργία και τη διαρκώς διευρυνόμενη απήχηση αποδεικνύει τις απεριόριστες δυνατότητες των πολιτών να παρέμβουν ουσιαστικά στην διαχείριση της αλυσίδας τροφοδοσίας ενώ δίνει και ένα  έμπρακτο παράδειγμα κοινωνικής αλληλεγγύης.

Ο «συνεταιρισμός γονέων Χαλανδρίου» αποτελεί ένα πρωτοποριακό και ελπιδοφόρο πείραμα στην κατεύθυνση της  αυτοοργάνωσης των πολιτών ενώ το «συνεταιριστικό φροντιστήριο» μια ακόμη πρωτότυπη προσπάθεια παρέμβασης στον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης.

Η ενισχυτική διδασκαλία από την πρωτοβουλία εκπαιδευτικών  «μαζί με τους γονείς για τα παιδιά» έδωσε ένα υπόδειγμα εθελοντικής  συνεισφοράς και στήριξης των μαθητών της πόλης.

Η οργάνωση διανομής φτηνών βιολογικών προϊόντων σε συνεργασία με το δίκτυο «Αγροναύτες», τα δωρεάν μαθήματα ζωγραφικής, το δωρεάν λαϊκό  ηλεκτρολογείο που λειτούργησε στον πολιτιστικό χώρο «Αβέρωφ 7Α», είναι μερικές ακόμη πρωτοβουλίες.  Όλες αυτές οι δράσεις μπορεί να μην είναι επαρκείς, μπορεί να μην έχουν γίνει κτήμα όλων των κατοίκων της πόλης αλλά σίγουρα αποτελούν μία διαφορετική πρόταση  αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης.